{اصلا یکی از آرزوهایم این بود که حس کنم دور و برم پُر است از آدم های ساده و مهربان،با دلی که از بیخ و بن ناتوان باشد از راه دادن هر نوع چرکی حساب و کتاب،کسانی که بتوانم هر چه دلم میخواهد ازشان تقاضا کنم و در عوض رفاقت خودم را بریزم پاشان،بدون ترس از روزی که دلایل و انگیزه های پیش پا افتاده ی مالی روابطمان را تیره و تار کنند.}
{توی ذهنمون از آدما یه تصویر میسازیم.اون چیزی رو میسازیم که دلمون میخواد باشن،و بعد سعی میکنیم اون آدم واقعی رو تو اون قالب جعلی جا بدیم؛و معمولا نتیجه نمیده.}